“You don’t just wake up and become the butterfly – growth is a process”
En als je het mij vraagt, is het een neverending proces. Want je blijft als mens, als ziel, evolueren en groeien. Je leert elke dag wel iets bij, ondergaat verschillende processen die getriggerd worden op allerlei verschillende manieren en je staat als het ware nooit stil. Alleen gebeurt dit alles vaak voornamelijk onbewust. Het is pas als je jezelf bewust wordt van deze processen dat je jezelf eraan kan overgeven en ze kan zien voor wat ze zijn.
Over het algemeen gaat groei gepaard met groeipijnen. En dat klinkt allicht wat zwaar en zeker zwaarder dan het effectief is, want groeipijnen hoeven niet per se lastig of zwaar te zijn. Dat ze intens kunnen zijn, vervelend of dat je voor je groei bepaalde zaken door moet of zelfs dient los te laten, hoort er allemaal bij. Maar door er bewust in te staan, kan je er wel helemaal anders mee omgaan. Kan je de focus verleggen en jezelf meer toespitsen op het grotere geheel. Eens je dat door hebt en ziet, ga je die lastige stukken minder uit de weg en besef je dat de kortste weg erdoorheen is en niet erlangs.
We kennen het allicht allemaal wel dat er een bepaald gevoel je besluipt, iets waar je de vinger niet kan opleggen en waarvan je niet weet waar het vandaan komt. Het zit er, het maakt je wat ongemakkelijk en je weet er geen blijf mee. Vaak gaan we dit in een roesje brengen, gaan we het gevoel onderdrukken door bepaalde afweermechanismen waardoor we onszelf weer even prettiger voelen. Vaak herken je dit aan patronen als shoppen, suikers nuttigen, een drankje inschenken voor jezelf enzoverder. Gaat er al een belletje rinkelen? Je onderdrukt het “lastige” gevoel en gooit er een pleister over. Klaar. Het is er weer (even) niet meer.
Alleen blijft dit gevoel komen, te pas en te onpas. En als je er telkens een pleister over kleeft, gaat het je hele wezen overheersen. De kans bestaat dat het je hele Zijn beïnvloedt en je raakt steeds verder verwijderd van jezelf en wat je werkelijk voelt. Want iets vraagt om je aandacht. En eerst fluisterde het en op een gegeven moment gaat het schreeuwen. Als je lang genoeg de signalen onderdrukt, kan dit effectief leiden tot chronische aandoeningen, een burn-out, depressie, …
Maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan door zo’n proces gaan. Het aanvaarden, het omarmen en het in de ogen kijken. Want dat leerden we niet meer, hé. Het is makkelijker als het er allemaal gewoon niet zou zijn, we het gewoon onderdrukken en doorgaan tot we er, letterlijk, bij neervallen. Dus hoe doe je dat dan? Het zien, het ervaren, het aanvaarden en het erkennen. Erdoor gaan in plaats van errond.
Vaak begint het met het te laten zijn. Door in jezelf te keren en jezelf deze tijd en ruimte te gunnen. Door te durven doorvoelen wat er naar boven wil komen en onder de oppervlakte ligt. Door eerlijk naar jezelf en je gedachtes te gaan kijken en hier, zonder oordeel, te kunnen zien wat eronder zit.
Ik zal het uitleggen aan de hand van een voorbeeld van een proces waar ik onlangs nog door mocht gaan. En hoe “lastig” zo’n proces ook kan zijn, ben ik telkens toch ook weer dankbaar om dat laagje dieper weer te hebben mogen aanraken. Om dat laagje te mogen zien, erkennen en daardoor ook te helen. Want het is door deze processen toe te staan en erdoor te gaan dat we heel wat kunnen helen. En nee, dit hoeft zeker niet met alles zo te zijn. Sommige zaken mogen ook energetisch geheeld worden zonder dat ze benoemd of doorleefd hoeven te worden, maar daarover zal ik het in een ander blogbericht hebben.
Maar dus, naar mijn voorbeeld: er werd na een dag energetisch groepswerk bij mezelf iets getriggerd. Het werd me al duidelijk op de dag zelf en ik voelde werkelijk dat ik ermee aan de slag mocht gaan. Het gevoel wat bij me boven kwam, was dat ik me klein hield, mezelf op de achtergrond zette. En door die trigger te krijgen tijdens deze dag besefte ik dat ik dat nog vaak deed in het dagelijkse leven, compleet onbewust. Het was gewoon vandaag extra duidelijk geworden en was ik mezelf er volledig bewust van. En ik probeerde erover te praten met andere aanwezigen, maar kreeg vooral te horen dat het toch ook oké was om dat te doen, dat het soms ook groots is om jezelf klein te houden. En ja, ik voelde dat allemaal wel, kon dat ontvangen, maar toch bleef het aan me knagen. Bovenop dit gevoel was ik ook ontzettend moe die avond en de dagen nadien. Dus ik ging hierover in gesprek met mijn coach en met nog een aantal andere personen en bleef ervaren dat er iets op zat, dat er een laagje was dat aangeraakt mocht worden en het niet gewoon was “wie ik ben”. En toen kwam de dag dat ik me compleet off voelde, 2 dagen na het bewuste event. Ik baalde, was moe, kortaf, had geen geduld en was chagrijnig. Wow, dit was pittig om te ervaren, zeker omdat ik me de afgelopen tijd mezelf zo in balans had gevoeld. En in eerste instantie voelde ik daadwerkelijk de drang om te vervallen in oude en bekende patronen. De suikers, troostvoeding, riepen me en ik kreeg zelfs zin in koffie en alcohol, welke ik al maanden lang niet meer had gedronken. Tot ik op een gegeven moment besloot dat ik 2 opties had; boos en lastig blijven en het eventueel gaan verdoven OF erdoorheen gaan en mezelf de ruimte te gunnen. Ik koos voor het tweede…
Als eerste nam ik een lange hete douche en voelde me energetisch lichter worden. Ik spoelde als het ware de negatieve energie van me af en kwam pas onder de douche uit toen ik voelde dat ik er klaar voor was. Nadien besloot ik mijn gezinsleden op de hoogte te brengen dat ik tijd voor mezelf nodig had en ging naakt op bed liggen. Met de ondersteuning van een etherische olie die ik intuïtief koos, ging ik in een yoga nidra sessie. En al snel voelde ik tranen opkomen, voelde ik zeer sterk het gevoel van mezelf niet genoeg te voelen. En onder de laag van mezelf niet goed genoeg voelen, kwam al snel door dat dit te maken had met mijn vader die me niet wilde, die mijn moeder zelfs geld gaf voor een abortus. En ik voelde het diep, barstte in tranen uit en liet het verdriet me overmannen. De tranen stroomden en ik zag hoe ik vanuit mezelf niet genoeg voelen de reactie kwam van mezelf klein houden en hoe dit mijn afweermechanisme was geworden. Het werd me duidelijk en ik omarmde het. Nadat de yoga nidra sessie afgelopen was, besloot ik mezelf met Reiki te behandelen en ook naar mijn innerlijke kind te gaan, terug te gaan naar mezelf als net bevrucht eicelletje en daar in te prenten dat ik wél genoeg ben, dat ik geliefd en groots ben, dat ik liefde en gewenst ben. En dat luchtte op, het luchtte zo hard op! Ik voelde de zwaarte van het verdriet nog wel en het proces waar ik door was gegaan, maar ik voelde me terug heel dicht bij mezelf, terug meer in mijn kracht. In het besef dat dit een erg intens en krachtig proces was, vroeg ik ook om externe ondersteuning om Reiki te mogen ontvangen van anderen, van op afstand. Ik werd gedragen. Hoewel ik het grootste deel van dit proces alleen heb gedaan, werd ik alsnog gedragen. En dat is een ontzettend fijn gevoel!
Het mooie is trouwens dat je zulke processen ook helemaal niet alleen hoeft te doen. Zolang je zelf maar beseft dat je erdoorheen moet, kan je ook altijd hulp hiervoor inschakelen. Op zo’n diepgaand niveau, op zulke diepe lagen zaken gaan helen, is erg bijzonder. En vaak is het ook behoorlijk pittig om daar alleen naartoe te gaan. Dus laat je zeker bijstaan waar het kan en waar je zelf de behoefte voelt. Want zeker de dag van vandaag waarin we behoorlijk individualistisch zijn ingesteld, vergeten we te vaak dat we het allemaal niet alleen moeten doen. Dat we ons kunnen en mogen laten dragen. En dat de kracht van het gedragen worden ontzettend waardevol kan zijn tijdens zulke diepgaande processen.
Oké, mijn voorbeeld was allicht al een niet zo’n eenvoudig proces, want er zijn echt ook wel kleine(re) processen waar we vaak dagdagelijks doorgaan, deels bewust en deels onbewust. Maar hoe meer je ze bewust meemaakt, hoe vaker je ze ook al ziet. Processen zitten snel in spiegels die je dagelijks krijgt binnen je gezin of leefomgeving. En dat kan gaan van irritaties van of over anderen tot iets wat je fijn vindt wat iemand voor je doet. Als je ze telkens op jezelf kan betrekken en beseft dat alles gebeurt met een reden, ga je steeds vaker in bewuste processen en groei je gestaag!
Alles begint met de bewustwording, met het zien en toestaan van je triggers. Voelen en ervaren wat deze je willen vertellen en welk proces erachter zit waar je door mag gaan om weer verder te groeien. In mijn voorbeeld was het heel duidelijk dat dit stukje van mezelf klein houden ervoor zorgde dat mijn groei belemmerd werd tot op het niveau dat ik bereikt had. Dat ik het nodig had om in de ogen te zien waar ik zo niet direct aan kon, omdat het erg diep in mijn systeem zat. Het stond mijn verdere groei in de weg en het maakte me los van wie ik werkelijk ben. Dus de trigger ontvangen en omarmen, kan je werkelijk zoveel brengen in je persoonlijke groei. En het brengt je ook zoveel bij op fysiek niveau, want je lichaam hoeft niet te gaan schreeuwen om aandacht. Hoe mooi en krachtig is dat?
Ik ben benieuwd welke processen jij zoal hebt doorgemaakt en hoe je ermee omgegaan bent.
